Zdrowotne Igraszki

Każdy dzień przynosi nowe wyzwania, wraz z zakończeniem jednego zadania pojawia się pięć nowych priorytetów do ukończenia w absurdalnie krótkim terminie. W czasie niemożliwym do zrealizowania – generując w ten sposób coraz większy stres, ogarniający stopniowo nie tylko naszą strefę psychiczną, ale przenoszący się także na ciało. Generujący różne jego patologie i stany chorobowe. Stres jest przyczyną ponad 90% chorób, więc warto trzymać go pod kontrolą.

Szkoda tylko, że nie zawsze w codziennym pędzie uświadamiamy sobie, ze poziom stresu jest nieznośny, a do tego szkodliwy.

Kumulujemy, kumulujemy, kumulujemy nie dbając zupełnie o swoją higienę psychiczną tak jakby taki termin i taki obszar zdrowia w ogóle nie istniał, aż dochodzi do momentu granicznego.

Media podnoszą wielkie larum – ot epidemia grypy! Wszyscy chorzy!

Patrzymy po znajomych, którzy jeden po drugim kładą się do łóżka z gorączką i uporczywym katarem. Dajemy im złote rady, typu lepiej zapobiegać niż leczyć, trzeba było się suplementować i, czego jestem przykładem, nic by to nie było.

Aż tu przychodzi przysłowiowa kryska na matyska i wojownik koncernów farmaceutycznych pada w piernatach własnego posłania złożony tą samą grypą – pytając „Dlaczego ja?”

Przewlekłe zmęczeni, podniesione ciśnienie, zbyt szybki puls, osłabiona koncentracja – organizm dawał wiele ostrzeżeń. Wszystkie zostały albo zbagatelizowane, niezauważone, albo odepchnięte w czasie, bo było tyle ważnych spraw do załatwienia.

Ja sama jestem przodownikiem pracy i często kosztem czasu wolnego, w którym zwyczajnie powinnam oddawać się słodkiemu dolce far niente, pracuję choćby koncepcyjnie. Organizm, tak jak ziemia, ma czas pracy i czas odpoczynku i jeśli z własnej woli mu go nie damy, sam go odbierze.

Zapętleni w sieć przymusów, deadline’ów, obowiązków i rzeczy do zrobienia na wczoraj zapominamy o tym, co najważniejsze – własnym zdrowiu.

A kiedy już gorączka spadnie, a my według zapewnień lekarza powinniśmy być już w stu procentach gotowi do działania na najwyższych obrotach, po kilku dniach walki z chorobą, która uniemożliwiła gonitwę myśli, wcale nie mamy ochoty wracać do dzikiego pędu…bo naszym naturalnym habitetem jest spokój w tu i teraz!